Korkuyu Beklerken Reviews
You can find Korkuyu Beklerken reviews, Korkuyu Beklerken book reviews, Korkuyu Beklerken ratings on 1000Kitap.Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?
Ben de buradayım Oğuz Ataycığım sana karşılık vererek başlamak istiyorum. Biliyorum yaşadığın dönemde hiç istemediğin tepkilerle karşılaştın, hiçbir şekilde anlaşılamadın ama bu senin sorunun değil ki, seni anlamayan bir türlü anlamak istemeyen o insanın sorunu. Her geçen gün seni daha iyi anlıyorum ve seni genç yaşta kaybetmenin üzüntüsünü daima
Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?
Korkuyu Beklerken kitabını okumadan önce düşündüm. Ben Oğuz Atay'ı okumaya hazır mıyım diye? Kendi içimde bazı münakaşalarım oldu ve sonunda hazır olduğum kanısına vardım(Hazır mıyım gerçekten?). Ayrıca bu kitap Oğuz Atay'ın kalemiyle tanışmama vesile oldu.
8 düşündürücü hikâyeden oluşan bir kitap. Hikâyelerden kısaca bahsedecek olursak;
1-
"Ben buradayım sevgili okurum sen neredesin acaba?" diyerek bitirmiş Oğuz Atay cümlelerini.
Oğuz Atay'ın özgün bir üslubu olduğunu düşünüyorum, kimseye benzemeyen.
Alışınca hikayeler içine alıyor.
Toplam 8 hikayeden oluşan Korkuyu Beklerken; yalnızlık, umutsuzluk, korku, endişe barındırıyor içinde.
Hikayelerin isimleri; Beyaz Mantolu Adam, Unutulan, Korkuyu Beklerken, Bir Mektup, Ne Evet Ne Hayır, Tahta At, Babama Mektup ve Demiryolu Hikayeleri
Ben en çok; Beyaz Mantolu Adam, Unutulan ve Ne Evet Ne Hayır'ı beğendim.
*Beni anlamıyorlardı. Zarar yok. Zaten beni, daha kimler anlamadı :(
'Ben ucuz bir romandım. Hayır, kötü bir edebiyatın bile bir gerçekliği vardı: Can sıkıcı taklitçilikleri bile benden gerçekti. Ben yoktum; hatta ben yokum, olmadım diyemeyecek bir yerdeydim; kelimeler bile yanyana gelerek beni tanımlamak istemezlerdi. Ne olurdu benim de kelimlerim olsaydı. Binlerce yıldır söylenen milyonlarca sözden hiç olmazsa biri, beni içine alsaydı.'
.
Tutunamayanlar'ı okuduğum dönemde kendimi dünyanın en yalnız, en anlaşılmaz varlığı sanıyordum. Üzerinden yaklaşık on dört yıl geçti. Bu sürede Atay'dan başka eser okumadım. Varlığım 'en'li değil de yalnız ve 'acaba anlaşılmaz mı' olarak devam ederken; 'Korkuyu Beklerken' i okudum. Tam da bir şeyleri beklerken ama beklediğimin korku mu olduğunu bilmezken. İçindeki sekiz öykü de sızlayan bir yanımı parmakla gösterip 'burası değil mi?' diye sordu, sonrasında öykülerle sohbete başladım. Öyle hızlı da değil; yavaştan; sesler çok yükselmeden, dalgalar kabarmadan.
Güzel vakitte okudum güzelim 'Korkuyu Beklerken'i.
Yalnızlıkla, kırgınlık ve kırılmışlıkla.
Sıradaki Atay eseri ise doğru zamanı kolluyor, yakındır tehlikeli bir oyun kılığında gelmesi...
"Çünkü sevmek, yarıda kalan bir kitaba devam etmek gibi kolay bir iş değildi."
Merhaba Oğuz Atay. Hep beklettiğim bir yazar, hoş geldin.
Kitap okumayı çok severim ama bazı yazarları okumak için beklerim. Beklememin nedeni ise ya yazarı anlayamazsam korkusudur. Bu nedenle biraz geç başlangıç yaptığımı kabul ediyorum. Uzun yıllar yazarı takip ettim. Düşüncelerini kavramak için hayatını, yaşadığı dönemi okudum. Sanırım artık hazırım. Bazen beklenen değerli ise zamanın pek de önemi kalmıyor...
Gelelim kitabımıza; sekiz öyküden oluşmaktadır. Her öykü farklı bir yaklaşımla yazılmış. Tüm öykülerinin bana hissettirdiği duygu ise yazarın bilinmez olanı araması ve biz okuyucuların da bilinmezimize ulaşmamızda yarenlik yapması diyebilirim. Yazar öykülerinde günlük hayatı o kadar güzel bir derinlik vererek ve akıcı bir dille yazmış ki; öykülerin bitmesini istemedim. Bir de parantez içleri vardı ki; naif iç sesi ile güldüren, çok da düşündüren!
Yazarı anladım, yüreğimde hissettim. Diğer kitaplarını da beğeneceğime inanıyorum. Çünkü yazarı okurken; hayatın içinden, sakin, yalnız ve iç sesinizle birliktesiniz. Bir okuyucu başka ne ister ki? Hele ki; "Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?" diye bizlere seslenmesine hayran oldum. Ben beğendim.
Takdir sizin. Keyifli okumalar dilerim.
Korkuyu Beklerken, Oğuz Atay'ın sekiz öykülük bir kitabı. Bir arkadaşımın hediyesiyle kütüphaneme kazandıklarımdan. Kitap bütününde güzeldi fakat seçmem gerekirse en çok Beyaz Mantolu Adam, Korkuyu Beklerken ve Babama Mektup isimli öyküleri sevdim. Bütün öykülerde ortak payda; mutsuzluk, yalnızlık, ait olamama, başarısızlık, çaresizlik, kendini eleştirmek, kayıtsızlık, sıkışmışlık, yenilmişlik gibi duygulardı. Hemen her öyküde, bir şekilde toplumun dışına itilmiş, yalnızlaştırılmış bireylerin içsel savaşlarını, kendileriyle ve diğer toplum fertleriyle mücadelelerini okuyoruz. Her öykü öylesine bir girdap ki, uzun süre etkisinden kurtulamıyorsunuz. Çok etkilendiğimi ve bazı öyküleri iki kere okuduğumu söylemek isterim. Bunun nedeni, kimi zaman içselleştirdiğim kahramanlarla kendi varoluşumu sorguladığım, kimi zaman da Atay'ın kendine özgü anlatımında ipin ucunu kaçırıp, karakterleri bir yere oturtamadığım içindi. Tahta At bunlardan biriydi. En çok zorlandığım öykü belki de buydu.
Oğuz Atay hiç okumamışsanız bu kitapla başlamanızı önerim. Korkuyu Beklerken, yazarla tanışmak için doğru bir başlangıç kitabı. Ben Tutunayanlar'la başlamış, çok zorlandığım için kitabı yarım bırakarak daha sonra tekrar şans vermiştim.
İyi okumalar...