Kötülük ve Theodise
Cafer Sadık YaranSözler ve Alıntılar
Gazali tarafından savunulan bir teodisenin merkezini, bu alemin "mümkün alemler arasında en iyisi olduğu" görüşü olmuştur.
Tanrı özgür yaratıklar yaratabilir fakat onların sadece doğru olanı yapmalarına neden olamaz veya karar veremez. Zira eğer öyle yaparsa o zaman her şeye rağmen onlar önemli ölçüde özgür değildirler doğru olanı özgürce yapamazlar.
Plantinga
Sayfa 51Kitabı okudu
Gazali
Allah insanın bilgi ve hikmetini tasavvur
edilebilecek en son noktaya kadar arttırsa ve ona evreni yeniden düzenlemek için sınırsız bir özgürlük verse bile, evrenin
mevcut düzeninde en küçük bir gelişyirme yapılamazdı.
acı ve ıstıraplar, nihai iyiliğimiz için tahammül etmemiz gereken tedaviler gibidir...
Albert Camus, örneğin, Tanrı'yı reddedişini kötülüklerin varlığına ve insanlar tarafından bolca ve şiddetli bir biçimde tecrübe edilişine bağlamaktadır. Ona göre sormamız gereken soru şudur: Bu dünyada kötülük var mıdır? Eğer varsa, kötülük Tanrı fikriyle bağdaşmaz. Tanrısal bir düzende, Tanrı'nın yarattığı ve yönettiği bir dünyada kötülüğün olması akıl alacak gibi değildir. Sözgelimi ölüm, bir kötülüktür ve kötülük bize azap verir. Oysa "haklı olan asla öldürmeyendir. Bu, demek ki, Tanrı olamaz." Camus, kötülük problemini çok basit bir varoluşsal ikilemle ifade eder: "Ya biz özgür değiliz ve her şeye gücü yeten Tanrı kötülükten sorumludur. Ya da biz özgür ve sorumluyuz ama Tanrı her şeye gücü yeten değildir.
Camus'nün, kötülük, özgürlük ve kader sorununu ve cevabını bu kadar basite indirgemesi, onun ateizminin sağlam düşünsel dayanaklar ve teorik gerekçelerden ziyade varoluşsal kökenli "hayat sevgisi ve ölüm korkusuna dayanan ve dolayısıyla tam anlamıyla felsefi temellendirilmesi yapılmamış olan bir ateizm" olduğu kanaatini paylaşmaya götürüyor bizi.
Sayfa 36 - Vadi Yayınları