Kozmik Kuklalar
Philip K. DickQuotes
Sen de olmasan, alıntısız kapatacaktık kitabı Armaiti ;)
Armaiti bir süre ikisinin arasında durmaya devam etti. Ellerini kalçalarına dayamış, başı dimdik duruyordu. Simsiyah saçları çağlayan gibi çıplak, beyaz omuzlarına dökülüyor, göz kamaştıran ince bedeni sabah güneşinde parlıyordu. İri koyu renk gözler, dipdiri bir ten. Dimdik, bahar sabahı kadar olgun, ışıl ışıl göğüsler.
Barton güçsüzce gözlerini kapattı. Karşısındaki kadın doğumun beden bulmuş haliydi. Yaşamın ve kadının fışkıran gücüydü. Barton, tüm yaradılışın, canlı olan her şeyin arkasındaki gücü, enerjiyi görüyordu. Parlak, balkıyan dalgalar halinde yayılan, titreşen inanılmaz derecede güçlü bir canlılık .
Bu onu son görüşü oldu. Gidiyordu artık. Yumuşak, içten kahkahasını bir kez daha duydu. Kahkahası hala kulaklarındaydı, ama biçimi hızla eriyordu. Toprağa, ağaçlara, çiğle ışıldayan çalılara ve sarmaşıklara karışıyordu. Saf yaşamdan oluşan bir nehir gibi hızla aktı ve nemli toprağa karıştı. Barton gözlerini kırpıştırdı, ovuşturdu ve bir an başını çevirdi.
Başını tekrar çevirdiğinde kız yoktu.
Sayfa 182
Eğer dünyayı Tanrı yarattıysa, kötülük nereden geldi...
Sayfa 157Kitabı okudu
Onlar her yere gidebilirler. Her şeyin içinden geçebilirler. Bunu bilmiyor muydun?
Sayfa 52 - Alfa
“Kediler yardıma gelebilir. Fakat kediler örgütlü değil. Canları isterse gelirler... daha fazlasını isteyemeyiz. Onları bir şey yapmaya zorlayamayız.”
Bir kez gördükten sonra artık görmemesi mümkün değildi. Şu bulmacalardan biri gibiydi - gizlenmiş şekli bulduğun anda ne yaparsan yap görmeye devam ediyordun.
Sayfa 64Kitabı okudu