Kral
Kader AbdolahSözler ve Alıntılar
Al eline kazmayı, yık duvarı
Ve kaç bu hapisaneden
Çık git ışığa teslim et kendini
Tıpkı önceden giden
Ve bir daha dönmeyenler gibi
Hiç düşünmemiştim ama neden bu kadar çok insan işsiz sahiden?
Bu çalkantıların sorumluluğu İngilizlere yükleyemeyiz. Asıl sorun yoksulluk. Batı ülkelerinde umut, yapılan reformlar sayesinde ufukta yükselen güneş gibi ışıldıyor. Oysa biz umudumuzu giderek yitirmekteyiz. Halkımızın geleceği karanlık. Bab gibi bir din adamı bu yüzden taraftar buluyor. Sıradan insanların yaşamını düzeltebilirsek Bab gibi adamların peşinden girmezler.
Ülkemiz maddi sıkıntılar içinde, siyasetçilerimiz rüşvetçi, imamlarımız satılmış, halkımız ise sefalet içinde. İflasın eşiğindeyiz.
Şah bir an için kadının çatıdan atlayışını kendisine verilen bir işaret olduğunu düşündü. Kendileriyle pek ilgilenmediği için Şah’tan memnun olmayan halkına özgürlük vermeliydi. Ama bu düşünceyi hemen silip attı kafasından. Halkın özgürlüğe değil, güçlü bir lidere ihtiyacı vardı. Ve o lider kendisiydi.
Beklenen mesih Mehdi’ydi. Günün birinde dönecek ve dünyayı bütün felaketlerden kurtaracaktı. Dini bütün insanlar o gün bu gündür her tarafta büyük kutlamalar ve dini toplantılar düzenliyor ve tez zamanda gelip dünyayı batmaktan kurtarması için mesihe yalvarıyordu.
Veba, Tahran ve çevresindeki köylerde binlerce insanın hayatına mal oldu. Haremde üç cariye daha hayatını kaybetti. Halk her cuma Büyük Cami’ye doluşuyor, imanın önderliğinde Allah’tan yardım istiyordu. Sonunda duaları kabul oldu. Çünkü kış beklendiğinden erken bastırmış ve dağlardaki kayalar bile feci ayazdan ufalanıp dökülmeye başlamıştı. Bir hafta boyunca aralıksız kar yağmış, sonra bu karlar buza dönüşmüştü. Durum öyle vahimdi ki. İnsanların soğuktan mı yoksa vebadan mı öldüklerini bilen yoktu.
Bunlar yetmezmiş gibi bir de kıtlık başlamıştı. Aç kalan insanların ölümü düşünmedikleri deneyimlerle sabittir. Açlık öyle şiddetliydi ki herkes vebayı unutmuştu.