Bahar geldi geçti de, ne çiçeğin, böceğin, ne de kuşun, kelebeğin coşkusuna katılabildiler. Geceler ruhlarına, gündüzler kalplerine kement oldu, sıktı. Sözler boğazlarına dizildi, kaldı.
"Hayatın köz ve külden ibaret olduğunu nasılsa bir gün sen de öğreneceksin. Köz, hayatın sıcaklığıdır, külse, kaçınılmaz ölümdür. Şu küle bak-biraz önce yakıcı közdü."