Fransızlar iki yüz elli yıl önce ilk tımarhaneyi inşa ettikleri zaman bir İspanyol şakası hatırlıyorum : "Kalanların akıllı olduklarını düşünelim diye bütün delileri özel bir eve kapattılar."
Bütün hayatımı kelime kullanmadan konuşarak geçirdim ben. Bütün felaketleri tek kelime etmeden yaşadım. Ben de mutsuz oldum! Bütün dünya tarafından dışlandım, dışlanıp unutuldum ama kimse , hiç kimse bunu bilmez !
Romanları kadar öykülerini de aynı şekilde seveceğinize eminim. Rus edebiyatını okumanın sonrasında İmam Gazzali'nin ictihad devri kapanmıştır demesi gibi Roman yazma devri kapanmıştır diyesi geliyor insanın.
“Mutluluğun kurallarını bilmek mutluluğun kendisinden daha önemlidir.” İşte böyle söylediler bana. Böyle şeyler söyledikten sonra da, herkes diğerlerinden çok kendisini sevmeye başladı.