İçini bir mutluluk kapladı. Sebepsiz mutluluktur, asıl mutluluk.
Hiç gerekçe aramayacaksın. İçinden gelecek o. Sıcak bir güç olarak. Denizin deniz, fesleğenin fesleğen, sardunyaların sardunya kokması, enginde bir vapur düdüğü, dalgacıkların sahili okşaması, uzakta havlayan kalın sesli bir köpek.
(...)
Hayatın nabzı bunlarda.
Bunu duymak, doğa ile ortak olmak. Öyle ariz amik (etraflıca) bilincine vararak değil ha... Farkına bile varmadan.
Günü yaşamak, küçük harfli mutlulukların bir tespihi gibi. Fazlasını aramadan. Günü, düzayak hayatı, küçük harflerle yazılmış küçük, küçücük mutlulukları.
Ne güzel şey sağlıklı olmak. Günde iki defa dışarı çıkmak, yaz kış denize girmek, yararlı olmak...
