Leon Wert'e...
Bu kitabı bir yetişkine ithaf ettiğim için çocuklardan özür dilerim. Önemli bir nedenim var: Bu yetişkin, dünyada sahip olduğum en iyi dostum. Diğer nedenim, bu yetişkin her şeyi anlayabilir. Çocuk kitaplarını bile... Ve üçüncü nedenim, bu yetişkin kişi Fransa'da yaşıyor, orada acıkıyor ve üşüyor. Teselliye büyük ihtiyaç duyuyor. Eğer bu sebepler yeterli değilse, ben de kitabı bu yetişkin insanın çocukluğuna ithaf ederim.
Her yetişkin önce çocuktu... Ama pek azı bunu hatırlıyor.
İthafımı şöyle düzeltiyorum:
Leon Wert'e,
Küçük bir erkek çocuğu olduğu
zamanlar için...
"Öyleyse sende kendini yargılarsın. En zoru da budur. İnsanın kendisini yargılaması, başkasını yargılamasından çok daha zordur. Kendini iyi yargılamayı başarırsan gerçek bir bilge olduğunu kanıtlamış olursun."
"Örneğin, öğleden sonra saat dörtte gelecek olursan ben saat üçten sonra mutlu olmaya başlarım. Vakit ilerledikçe kendimi daha mutlu hissederim. Saat dört olunca heyecanlanmaya ve huzursuz olmaya başlarım. Ne kadar mutlu olduğumu sana gösterebilmeliyim. Ancak herhangi bir saatte gelirsen yüreğimi hangi saatte hazırlayacağımı bilemem. Bazı şeyler için merasim gerek."