Serinin bu kitabını diğerleri kadar sevemedim, güzel konular işlemişti ama diğerleri kadar temel konular değildi sanki, okuma boyunca zorlama yazılmış hissinden kurtulamadım, tabi bu sadece kendi izlenimimdi. Yaşama yerleşmek konusu ele alınmış, aslında bir nevi anı yaşamak, bugünün kıymetini bilmek.İçerisinde çok güzel bilgiler de vardı tabi. Koltuk örneğinden A tipi ve B tipi kişilik (B tipi için sadece A’nın tersi açıklaması tatmin etmedi) açıklamaları yapılmış. Stresle baş etme yöntemleri için kitap önermiş, yazdıklarında belli bir öneri yok daha çok ayrıntı iyi olabilirdi.
Kişisel gelişimi eleştirmesine de sonuna kadar katılıyorum (başka bölüm mezunları birkaç aylık sertifikayla kişisel gelişimci olup insanların hayatlarıyla oynuyorlar, psikoloji bozuyorlar.) Dökmen kendi kavramı “aşil sendromu”nu açıklanıyor. Nezaket konusunu daha içerikli beklemiştim ama kötü diyemem. (Haddime değil zaten) Yıldırma (mobbing) konusunun ele alınması da günümüzde artması sebebiyle çok faydalıydı. E.T. hikayesi, Muzafer Sherif, Beypazarı’ndaki evler, çubukla arazi satma ve satın alma yöntemi, paşa çayı, atasözlerinden çelişkiler ve yorumları, kuşların V şeklinde uçması, Aptal Hans, kaşıkçı elması hikayesi kitabı okumanıza neden olacak farklı sebepler. Bunları bilseniz bile yazardan bir kez daha okumak keyifli oluyor. Tabi ki okumanızı tavsiye ediyorum, yazarın kitabı bitince bir doluluk hissine kapılıyorsunuz. Sadece diğer iki kitabı kadar olmadığını fakat yine de güzel ve akıcı olduğunu unutmayın. Yaşama yerleşerek koltuğunuza rahat oturmanızı dilerim. Keyifli okumalar
