Dostoyevski bu kitapta ; içten içe hatta ağzımıza vura vura şöyle diyor ; bak işte senin iraden bu kadar, sen busun daha ötesi değil! Senin binlerce aptal kaygın, binlerce zaafın, o şatafatın içinde sakladığın binlerce masken , topluluklara uyma kaygın, sürekli birilerinin senin hakkında ne düşündüğü tasaların var! Sen busun , sen insansın varlıkların en aşağılığı, en defolusu, o süper ego dağlarının arkasına sinmiş en cansız varlıksın. Sen busun....
Hepimiz kusurlardan, kaygılardan, süper egolardan, megalomanlıklardan, zaaflarımızdan bunun gibi bir sürü defolardan oluşuyoruz . Gün içinde binlerce maske değiştirip, binlerce role bürünüyoruz ne için ?
Hiç ....
Chuck Palahnick abimin çok sevdiğim bir sözü ile bitirmek istiyorum ;
“Güzel ve emsalsiz bir tanesi değilsin, herkes gibi sende o çürüyen organik maddeden yapılmasın”.!!!!
