Kimseye bir ders vermek, nasihat etmek amacıyla yazmadım bu kitabı. Haddim de değil zaten. Neyi doğru yaptık da kime ne akıl vereceğim? Öyle yazar olmak, çok okunmak gibi bir iddiam da yok. Peki, neydi uzun zamandır emek verdiğim, kimi zaman kendime çok kızdığım, yerden yere vurduğum, kimi zaman duygulandığım, ağladığım bu satırları yazmaktaki amacım? Tek bir hedef vardı, özür dilemek.
Oğullarımdan özür diliyorum, annemden ve babamdan özür diliyorum. Ablamdan, abimden özür diliyorum, Candan Hanım’dan özür diliyorum. Mehtap Hanım’dan, Nurhayat annemden, Salih babamdan özür diliyorum. Akrabalarımdan, arkadaşlarımdan, beni sevenlerden, bilmeden ya da istemeden zarar verip üzdüğüm herkesten özür diliyorum. Moçi’den özür diliyorum…
Çok sayıda tanıdığımı, hastamı kaybettiğimiz bu pandemide de gördük ki her şeyin başı sağlık, diyorum. Bu kitabı okuyan ya da okumayan herkese; sağlıklı, kumarsız, uzun ömürler diliyorum.
Mutlu kalın, sevgiler…
Dr. Hasan Zorlu
