Merhaba sevgili okur,
Kumru ile Kuru,Tahsin Yücel ile tanışma kitabımdı. Severek okudum. Hakkında konuşacak çok şey var ve hangisinden başlayacağımı bilemiyorum.
Yazarın, bazen zorlama gibi gelse de, dil kullanımını sevdim. Kitapta yer alan toplumsal ve siyasi göndermeler, eleştiriler gayet dozunda ayarlanmıştı. Kitabın kapak tasarımı içerikle çok uyumluydu. İnsan ilişkilerinin boyutu, duruma göre şekillenmesi oldukça çarpıcıydı. Çok sürükleyiciydi. Güzeldi vesselam. Bitirdiğimde adeta Türk filmi izlemişim hissi yaşadım.
Üzerine konuşacak çok şey var efenim.
Hayattan beklentilerimiz ve isteklerimizin ne kadarını gerçekten istiyoruz acaba? Yoksa toplumun ve çağın gözümüze soktuklarını istediğimizi mi zannediyoruz?
Bir şeye ulaşmak mıdır kıymetli olan yoksa o şeye ulaşmak için kurulan hayaller ve gösterin çaba mı?
Hayat zorluklarıyla mı güzel acaba?
Kumru’nun bir eşyaya olan bağladığı eleştiriyoruz ama hangimizde yok bu durum?
Bazı şeyler yokken daha güzel galiba. Bunca varın ve bunca yokun arasında kısacık bir ömür yaşamaya çalışıyoruz. Meryem ebe haksız mı peki? “Şu gök delinse de bir soluk alsam!” “Var” ımızdan da “yok” umuzdan da sıyrılıp bir nefes alabilsek keşke.
Okumayı düşünenler hiç tereddüt etmesin efenim. Çok akıcı bir roman sizi bekliyor.Puanım: 8/10 efenim, herkese tavsiye ederim.
