"Esbâb-ı Nüzûl" ile 'tarihsellik' kavramı ilişkisinde özellikle belirtilmesi gereken konu, Ku'ân-ı Kerîm'in soyut bir düşünce veya düşünülmüş biçimi değil, yaşanmış, yaşanabilir ve yaşanacak, insanın öz niteliğiyle örtüşen bir hidâyet rehberi olduğudur.