Kaybedilen en kıymetli eşyanın, servetin, her türlü dünya mutluluğunun acısı zamanla unutuluyor. Yalnız kaçırılan fırsatlar asla akıldan çıkmıyor ve her hatırlayışta insanın içini sızlatıyor. Bunun sebebi herhâlde, "Bu öyle olmayabilirdi!" düşüncesi, yoksa insan kader olarak gördüğü şeyleri kabul etmeye her zaman hazır.