Kürt Kadını Gönderileri
Kürt Kadını kitaplarını, Kürt Kadını sözleri ve alıntılarını, Kürt Kadını yazarlarını, Kürt Kadını yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Kadınlar..
Tarihte yaşanmış bütün zulümlerin acılarını en derinden, yüreklerinin en hassas yerinden onlar yaşadı. Yıkım getiren bütün savaşların en ağır yüklerini onlar çekti. Ama hiç mi hiç görülmediler. Sadece ve sadece sömürüldüler.
Çünkü 'Kadınlar sömürülmek için yaratılmiş' diye ayetler düştü yeryüzüne....
Bu yüzden hep tarihin unutulmuş raflarında ve tarih kitaplarının
tozlu sayfaları arasında kaldılar. Ama gerçek tarihin sahipleri kendileri olduğu için, hep varlıklarını kabul ettirmek için mücadele ettiler. Kimi zaman hayata küserek, hiç kimse ile konuşmadan kendini cezalandırarak varlığını kabul ettirmek istedi. Kimi zaman boynuna
ipi geçirerek, hayatı kendisiyle birlikte gömerek. Kimi zaman varlığı zarar getirir diye cadı olarak gösterilip, kazanlarda kaynatılarak cezalandırıldı. "Ben hayatın ta kendisiyim. Hayatı ben kurdum ve sahibi benim. Benim bir tarihim var" diye haykırdı. Sesi duyulmadı, yüreği hissedilmedi. Çünkü o, sadece tüketilmek için vardı. Ama artık varlar. Aslında hep vardılar. Varlıklarıyla hayat yarattılar. Ve herkesi, her şeyi onlar var etti. Emeği, yüreği, güzelliği, kavgası ile kendini var etti tarihin bütün dönemlerinde. Öyle bir gün geldi ki, varlığını kabul ettirmek için bedenini ateşe verdi. Cayır cayır kendini yaktı..
Sayfa 17 - Evrensel Basım YayınKitabı okudu
Doğum tarihine ulaşılamayan kadınlar, anne adlarına ulaşamadıklarımız ve hayatlarına ilişkin pek çok eksik bilgi olan kadınlar,
Hiç yaşamamış sayılamazdı.
Sayfa 13 - Evrensel Basım YayınKitabı okudu
"Irak Rejimi, kendilerinden özür dilenmesi hallinde affedileceğini,özür dilememesi durumunda idam edileceğini iletti Leyla’ya. Onun cevabı ise “Ben Kürt halkından özür diliyorum, çünkü ömrüm onlara daha fazla hizmet etmeye yetmedi” oldu." Leyla Qasim bölümünden
"Sonra Veli Küçük yine yanıma geldi. “Rahşan’dan çok söz ediyorlar, fotoğrafına bakmak istiyorum” dedi... Baktı ve dedi ki, “Ne güzel kızmış. Neyin uğruna? Değer mi?” Ben de yerden bir avuç toprak avuçlayıp gözünün önünde akıttım; “Bunun uğruna” dedim. “Bu toprak uğruna değer...” Sustu."
“Pêşmerge Margret, pêşmergelerin baş tacıydı. İlk kadın pêşmergeydi. Beyaz bir ata binerdi. Pêşmerge elbiseleriyle beyaz atının üstünde, kolunda silahı, Margret’in atı önde, arkasından diğer atlı erkek pêşmergeler köyümüze girdiğinde, her defasında kadınların zılgıtları her yanda yankılanırdı.”
"Son kez geldi düşman yanına. “Gözlerini aldık. Af dile, öldürmeyelim seni” dedi. “Ne kadar da saflar” diye geçirdi içinden Kürt kadını. Oy saki o, gözleriyle değil, düşüncesiyle işkencedeki her dakikada Kurdistan’ın ayrı bir dağının doruğunda, bir çobanın kavalının eşliğinde dağ keçileriyle, xezallerle dolaşıyordu." Kiçî Nexed bölümünden