Hint-Avrupa dil grubundan olan Kürtçe; Farsça, Peştuca ve Belucice ile birlikte Hint-Avrupa dillerinin İran dilleri şubesine dahildir. Eklemli bir dil olan Türkçe ve Sami dillerinden olan Arapça ile hiçbir akrabalığı yoktur.
“Kürtlerin ana dilleri Hint-Avrupa dil ailesinin İran kolunun kuzeybatı alt grubuna mensuptur. Kürtçeye en yakın dil, Farsçadır. Kürtçe ile Farsça arasındaki yakın ilişki Almanca ile Danimarkaca arasındaki ilişki gibidir.”
Kürtçenin en fazla konuşulduğu iller
Hakkâri %88
Van %76,6
Diyarbakır %72,6
Mardin %66,4
Muş %64
Bitlis %62,4
Ağrı %60
Bingöl %56,5
Elazığ %52,9 şeklindedir.
İnsanoğlu var olduğu günden beri insanın fıtratı, yapısı tartışılmaktadır. İnsanın aklı(beyni), duyguları(kalbi) ve nefsi(bedensel ihtiyaçları) olduğu noktasında hemen herkes müttefiktir. İnsanı sadece midesini düşünen bir varlık olarak kabul etmek eksik ve yanlış bir anlayıştır.
Birçoklarına göre Kürt sorunu kısaca bir kimlik sorunudur. Bu yönüyle aynı zamanda bir demokrasi sorunudur. İnsanların doğuştan kazandıkları etnik kimlikleri, ana dilleri inkâr edilemez, baskı altına alınamaz ve yasaklanamaz. Bir ülkenin vatandaşları farklı dinlere, mezheplere ve dillere sahip olabilir. Bu farklılıklar ayrılmayı veya çatışmayı gerektirmez.