Yüreğim dayanılmaz bir ıstıraba sürükleniyor. Bir mucize, değilse bile birinden gelecek bir teselli bekliyorum ama çevreme bakınca tek gördüğüm çaresizlik ve kocaman bir boşluk.
Aynadaki görüntüm birebir ben olsam da onu tanımıyorum. Daha doğrusu onu tanımak istemiyorum. Onun yüzüne tükürmek en büyük arzumdur.
Gözyaşlarıyla puslanmış bir bakışa sığınarak yanlış gördüğümü düşünüyorum. Ben aynada gördüğüm kişi değilim! Onun yüzü kapkara.
Bu sadece yazarın uydurmaları; ben beyaz elbiseler giymiş bir kraliçeyim. Değerli taşlarla bezeli bir tacım var ve bütün sevdiklerim yanımda.