Yalnızlık, ah o canımızla çerçeveli kapımiz, Penceremiz,
Ey anıların dalsız gölgesiz günbatımı..
Bilmem ki bir gün açılır mısınız
Zamanın Gök bahcelerine...
-İlk acı değilsin, dedim.
+Son acı da olmayacağım, dedi...
-Sevmenin ötesini görmek istemiştim, dedim...
+Oradan geliyorsun, dedi.
-'Sözcüklerden duvar örülmezmiş' dedim..
+Kurduğun konaklarda insanlar kendini seviyor, dedi.
-Yalnızlık hiç geçmiyor, dedim...
+ Yazıyorsun ya, dedi.
Yalnızlık, ah o canımızla çerçeveli kapımız, penceremiz.
Ey anıların dalsız gölgesiz gün batımı...
bilmem ki bir gün açılır mısınız zamanın gök bahçelerine.
İlk acı değilsin, dedim.
Son acı da olmayacağım, dedi.
Sevmenin ötesini görmek istemiştim, dedim.
Oradan geliyorsun, dedi. "Sözcüklerden duvar örülmezmiş" dedim. (Plutarkos) Kurduğun konaklarda insanlar kendini seviyor, dedi.
Yalnızlık hiç geçmiyor, dedim. Yazıyorsun ya, dedi.
Şükür cehalet bitti !
Kimse okumuyor, herkes yazıyor.
Kimse öğrenmiyor, herkes biliyor.
Kimse susmuyor, herkes konuşuyor.
Kimse çekilmiyor, herkes ortada.
Kimse kederlenmiyor, herkes şenlik.
Kimse yere bakmıyor, herkes yıldız tozu.
Kimse sevmiyor, herkes arzu ediyor.
Kimse gözyaşı değil, herkes küfür.
Kimse eşik değil, herkes duvarların ötesi. Kimse gölge değil, herkes ışık.
Tevâzu bitti. İncelik bitti. Hatıra bitti. Gönül bitti. Şarkı bitti. Bir aynalar pazarı ki, yaşıyoruz işte...