Şükür cehalet bitti! Kimse okumuyor, herkes yazıyor. Kimse öğrenmiyor, herkes biliyor. Kimse susmuyor, herkes konuşuyor.. Kimse kederlenmiyor, herkes şenlik..
Tevazu bitti. İncelik bitti. Hatıra bitti. Gönül bitti...
Buradan dağlara bakarım;
Gün,
Eteklerini toplayıp giderken bir küçük anne gelir.
Yatağındaki boşluğa bakar.
Tülbentlerini açar, katlar.
Kırlentleri düzeltir.
Kitapları toplar.
Çocukları sorar.
Gözyaşımı kurular.
“Göğsümdeki çiçeklerin dili yok, unutma.”
Evine gülümser.
Alın çizgilerimi düzeltir.
Sonsuzluğun ağzıyla öper.
Yalnızlığımı alır.
Yalnızlığını verir.
“Ölüler, yaşayanlarda yaşar, bunu hiç unutma.”
Buradan dağlara...