İstanbul ve çocuklar, çocuklar ve kuşlar, kuşlar ve cami kapıları, ve cami kapılarında bekleyen adamlar. Para kazanmak için önce kuşları tutsak edip, sonra tekrar serbest kalmaları için durmadan, ard arda, çığlık çığlığa bağırmalar. Cennete gitmek için özgürlükleri insan tarafından elinde alınmış, ve tekrar onları bir tekerleme şeklinde sözleri ağızlarından çıkartarak, tutsak kuşları serbest bırakabilecek yine insanlar. Peki gerçekten insanlık ölmüşmüdür? Bence çocuklara, para bulabilmek için tek seçenek kuşları yakalamalak olduğunu ve cami'den çıkan adamların, eğer kuşları serbest bırakırsak cennete gideriz, diye tek düze düşünce haline gelen bir zamanda veya toplumda insanlık bir yere sıkışmamıştı. İnsanlık gerçektende ölmüştü....
Bu denli güzel ve içi edebiyat dolu bir kitabı okuduğum için, çok şanlı ve mutluyum. Ama bide bu denli güzel yazılan kitaba böyle bakmak istedim... Okuyanlar ne anlatmak istediğimi, umarım anlamıştır. Okumayanlarda kitabı okusa iyi ederler.;))
