Eskiden insanlar günahlarından arınmak, sevaba girmek için kuş salarlarmış. Kuşları havaya salarken de 'azat buzat beni cennet kapısında gözet' derlermiş. Bu kuşlar cami, kilise, sinagogların önünde salınırlarmış. Kitabı okurken daha ayrıntılı bilgi alırsınız muhakkak. Kitapta bu mesleği yapmaya çalışan çocuklar o kadar masum ki, yapamadıkları halde vazgeçmemeleri, yoksulluğa direnmeye çalışmaları okurken hüzünlendiriyor. Kuşları yakalamaya çalışıp bi yandan da çok kafeste kalmasınlar diye hemen satmaya çalışmaları, temiz kalplerini görmek insana keyif veriyor. Çocuklar başarabilecek mi, umarım başarırlar diye diye bir çırpıda okuyorsunuz hikayeyi.
Kitapta ara ara yazar insanların değiştiğinden,kalplerin katılaştığından, doğayı katletmelerinden dem vuruyor. Şu zamandaki kalpleri görseydi neler derdi kim bilir..
Keyifle okuduğum bir Yaşar Kemal hikayesi daha. Genelde Anadolu'yu, Çukurova'yı okuyoruz yazardan. Ama daha önce Sarı Sıcak adlı kitapta da okurken keyif aldığım birkaç hikayede olduğu gibi eski İstanbul'u, Florya'yı okudum yine keyif alarak.
