"Bir kimsə, müsəlmanların arasında olan bir yetimi yedirib içirmək üçün evinə apararsa, bağışlanmayacaq bir günah işləmədiyi təqdirdə Allah-Təala onu mütləq cənnətə qoyar".
"(Ya Peyğəmbər!) Məgər Rəbbinin fil sahiblərinə (Kəbəni dağıtmaq üçün fillərlə Məkkənin üstünə gələn həbəş ordusuna) nələr etdiyini görmədinmi?! Məgər(Rəbbin) onların hiyləsini boşa çıxartmadımı ?! Onların üstünə qatar-qatar quşlar (əbabil quşları)göndərdi.(O quşlar) onlara bişmiş gildən düzəldilmiş daşlar atırdı. (Rəbbin) onları (həşərat tərıfindən) yeyilmiş əkin yarpağına döndərdi !"
Bu ümidin bir gün günəş kimi doğacağına inanan insanlar səbirlə gözləyirdilər. Səbir onları sünbüldəki buğda dəni kimi yetişdirirdi. Çünki səbir və ümid sabahlar üçün həyat mənbəyi idi.