daha yaşanmamış mevsimlerde
bir tesbihtir sıralanmış duygularım
sanki çiçek açmış kayalarda
bir türlü koparamadığım
bir dönemeçte kaybolup gitmişim
ölesiye sevdiğim bu dünyada
okyanuslar dalgalanır içimde
bir şarkı tutturmuş dudaklarım
unutmak isteyip de unutamadığım
akşamdır günlerin ardı
acılar sökülür kendiliğinden
yeniden başlar yalnızlığımız
sesimiz kuytularda kaybolur
ardından yetişemezsek zamanın
yitirirsek gözlerimizin rengini
bize anlamsız bir gülüşle bakan
durakta boşuna çalan bir saat olur
bembeyaz benekleri belirir önümde
bazan gözlerimi içine yumduğum
bazan hatırlarım ansızın başımı
sokaklarda unuttuğum
gidip yeniden getirmek ister onu
uğraşır boşu boşuna öteki başım
yine de zaman olur