bir insana ya da bir bitkiye uzun süre bakıldığında her çizgi, her biçim, her leke spiraller halinde zamandışına çıkıyordu. yaşayan her şeyin incinebilirliğini görüyordunuz orada, kırılabilirliğini... her şey zarzor ayakta kalıyor ve bütünlüğünü ancak koruyor gibiydi. her şeyin yer değiştirebildiğini ve insanın içi ile dışı arasında kırılmak üzere olan yayı görebildiğimiz an büyük bir dehşet duyabilirdik ancak ya da büyük bir rahatlama.
Sayfa 13 - Yapı Kredi Yayınları