"Fakat itiraf etmeliyim zaman aldı izlerini silmek.
Çok üşüyordum. Ben de kazak ördüm kendime.
Romanlarda okuduğum diğer yarım kalplerden.Dişlerim birbirine vururken o tipi ayazda, fırtınada göz gözü görmezken, karların üstünde bir serçe kuşu gibi titterken bile kazak örmeye devam ettim."
Üç kadın Züleyha, Zeliha, Zülal...
Üçü de kendi iç labirentinde kaybolmuş,
bir çıkış yolu ararken tanıyoruz onları.
Kadın olmak her devirde zor değil mi?
Bu üç çaresiz kadının yolları bir gün bir kitapçıda kesişince neler oluyor dersiniz?
Birbirlerini buldukları anda başlıyor yüzleşmeler, her biri diğerinin aynası oluyor önce, sonra merhemi...
Onlar birbirlerine döktükçe içindekileri, sizde kendi içsel yolculuğunuza çıkıyorsunuz onlarla birlikte.
Sorguluyor, kayboluyor, cevaplar buluyor, kendi gerçeğinizle yüzleşiyor ve daha güçlü kapatıyorsunuz kitabın sayfalarını bittiğinde.
