Adam gözlerine sıcaklık yaymayan bir kahkaha attı. “Alaaddin Ali sana yalnızca hayatta kalman için gerekli olanların öğretilmesini istedi. Şaman sınavını geçecek kadar. Kam Tigin de sana şifa elini verdi.” Adam alayla baktı. “Bir kara şaman şifacı olmaz. Seni yapıcı kıldı. Seni özünden uzak tuttu. Bu yüzden ne Erlik’den sakınacak durumdasın ne de onun hizmetkarları ile işbirliği yapıp Erlik’e boyun eğecek durumdasın. Oysa sen bir kara şamansın. Sen yer altında dolaşmalısın. Tüm ruhları çağırabilmeli, onlarla konuşabilmeli, tüm sırlara hakim olmalı ve ruhlara boyun eğdirebilmelisin.”
Mektuplar gidip gidip geldi. Şehirler bir bir düştü. Sahipkıran ile Yıldırım varoluşları için diğerinin ölmesini uygun gördü. Bir hükümdar her şeyi kaybedecek diğeri ise daha da yükselecekti.
Şaman, kendisinden beklenenler ile görevleri arasında sıkıştı. Karamanoğlu amacını ararken, geçmişin sırları daha farklı umutlar doğurdu.
Osmanoğlu ise sorumlulukları arasında bir hayale tutundu.
