Risale-i Nur'un bize öğrettiği bir üslûp da önce güzel hasletlerini ifade edip sonra eksiklerini güzel bir lisan ile söylemektir;
"Sual etmekte çalışkan ve yazmakta tembellik eden Refet..."
(
Latif Nükteler, s. 23)
"...tembel olmayan, fakat tembelleşen Abdülmecid..."
(
Barla Lâhikası, s. 356)
"...himmeti uzun, eli kısa Abdurrahman..."
(