Zaten her buluşma ayrılıktan daha büyüktür. Buluşuncaya kadar bir boşluk, bir hiçlik vardır, ayrılıktan sonra ise boşluk artık yoktur. Bir kez karşılaşınca tamamen ayrılmak mümkün değildir. İnsanın belleğinde, o belleğin bir parçası olarak kalır. Bu parçayı o yaratmıştır, bu parça canlıdır ve bazen yaratıcısıyla temasa geçer. Yoksa neden biz değerli insanları uzaktan hissedelim ki?