Papazın kızı Roza, 1874’te Lefke’de doğar. Gün gelir; tarihinin, kültürünün, inançlarının ona çizdiği kader çizgisinin dışına çıkıp, kazanın kadısı Asım’a âşık olur… Geri adım atmayan, yılmayan, asi bir aşktır bu. Hem Roza hem Asım, yaşadıkları çağın çalkantıları içinde aşklarını büyütürler; önlerine çıkan her engelde biraz daha birbirlerine tutunarak, her şeye rağmen ayakta kalarak… Fikret Özkurt, gerçek bir hikâyeden yola çıkarak kaleme aldığı Lefkeli Roza’da bu kez, eski ama yüreğe dokunan, hisli bir şarkıyı anımsatır gibi, bu toprakların artık çok geride kalmış öykülerinden birini fısıldıyor okuyucularının yüreğine… ‘Her şeye rağmen aşk’ diyen Roza’nın doksan yıllık ömrünün, kimisi kapanmış, kimisi hiç kapanmayacak yaralarla dolu sayfalarını aralıyor… “Asım bana eğreti, emanet bir hayat bıraktı da gitti. Benden sonra zaten berhava olup, uçup gidecek bunca anı; şimdilik benle yaşıyorlar. Ama buna üzülmüyorum, hayat böylesine bir muamma zaten…” “Ben Roza… Lefke’nin eskilerindenim…” (Tanıtım Bülteninden)

Yazar: