Leonardo'nun döneminde insan yaşamının bir değeri yoktu. Herkes ölümü her an ensesinde hissediyordu. Bu, onların düşünce ve tutumlarını biçimlendiriyordu. Salgın hastalıklar, savaş ve açlık, herkesin insan varoluşunun ne denli pamuk ipliğine bağlı olduğunu yakından tanımasına yol açıyordu. Bu çağın insanları acı ve tahripkârlığın yol açtığı ölümün hiç de yabancısı değildi.