Kafka'nın gerçekten babası için yazdığı bir mektup olduğunu bilerek okuyunca ,her ne kadar babasının eline geçmemişte olsa, kendisinin yaşamını daha iyi anlıyor ve benimsiyorsunuz. Okudukça sanki kendisini size anlatıyormuş gibi hissediyor, kitabı bitirdiğinizde uzun zamandır tanıdığınız biriyle sohbet etmiş havası bırakıyor, en azından bende öyle oldu :)
Kitap boyunca babasının üstün baskıcı karakteri yüzünden ezilmiş olan Kafka'nın, her seferinde babasının suçsuz olduğunu söyleyerek bunun kendi ürkekliği, güçsüzlüğü ve zayıflığından kaynaklandığını savunup benimseyen bir Franz Kafka'yla karşılaşıyoruz.
Şimdi birazcık spoiler olabilir!!!
Psikolojik olarak içinde bulunduğu durum onu anladığım kadarıyla ölene kadar bırakmamış, ve öyleki kendi benimsediği bu zayıflığından dolayı evlenmeyi bile kendine uygun görmemiş.
Bütün bu okuduklarımdan sonra içim buruk bitirdim kitabı.