Geceler, dinlenmek için değildi. Bazen sarhoş askerler beş ya da altı kişi halinde hangarımıza gürültüyle girip, ağır çizmeleriyle bize rastgele tekmeliyorlardı. Bu tekmeleri neden yediğimiz bir kenara, bunu kime borçlu olduğumuzu da bilmiyorduk. Herhalde ön cephede kayıplar vermişlerdi ve acısını bizlerden çıkarıyorlardı. Bu öfkeli tekmeler savaşın nasıl sürdüğünü tahmin etmemiz için tek işaretti.