"Daha sonra": Bu iki sözcük bir köprüydü, düşünmek ve unutmak arasında. Işte böyle unutulmuş binlerce fikir bir araya geliyor ve koyu bir gölge oluşturmaya başlıyordu.
Yetişkinler önceki gece çılgınca kartopu oynamanın huzurunu yaşıyorlardı. Bu sabah birbirlerine daha içten "günaydın" demişler, göz göze gelmekten daha az kaçınmışlardı.