Lizbon'un Son Kabalacısı
Richard ZimlerLizbon'un Son Kabalacısı Sözleri ve Alıntıları
Lizbon'un Son Kabalacısı sözleri ve alıntılarını, Lizbon'un Son Kabalacısı kitap alıntılarını, Lizbon'un Son Kabalacısı en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bir evin bir bedeni, bir ruhu olabilir mi? Bizimki yüzlerce yılın yağmurundan ve güneşinden sonra boynunu bükmüş, yorgun düşmüştü, ama sıra içinde oturan nere kol kanat gelmeye gelince ondan iyisi bulunmazdı.
Çocukluğunu koşarak yaşamak yerine parmak uçlarında yürüyerek yaşamayı öğrenmişti
İnsanlar ne kadar kolay unutuyor,
Belki de unutmak Allahın bir lütfudur..Düşünsene
Ölüler için yaşayanlardan vazgeçme..
“İhtiyarlığın laneti işte; onca anının kuru gürültüsü uykunun ne olduğunu unutturur insana!”
Sayfa 237 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Acı çeken bir ruhun çürümesi karşısında, bedenin dayanma gücü nereye kadar idare edebilir ki?
Sayfa 342 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Kalemim hatıralarımın peşinden koşarken, kendime ilişkin pek çok şey öğrenmeyi umduğumu gizleyecek değilim; geçmişi deşmekte özgür bırakılan bellek bizleri daima kendimize ilişkin bilgilerle ödüllendirmez mi?
Sayfa 21 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Umut tuhaf şey; gerçeklerin en katısına bile meydan okumasını bilir.
Sayfa 274 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Dayımın sesini duyuyorum içimde: “Ölüler uğruna yaşayanları terk etme!”
Sayfa 266 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Dayımın sözlerini duyar gibi oluyorum: “Sevgili Berekiah, yaşam karşımıza hiçbir yere varmayan bir yığın yol, uçurumlara açılan kapılar, kilitli kapılara çıkan basamaklar çıkarır durur.”
Sayfa 291 - İletişim YayınlarıKitabı okudu