- Hə, indi səni yeməyimə heç kəs mane ola bilməz.
- Haradan yeməyə başlayacaqsan?
- Ürəyindən.
- Niyə ürəyimdən?
- Çünki sənin qəlbin çox böyükdür, onu yesəm bir də heç vaxt acmaram. Çox zərifdir, rahat yeyərəm; çox şirindir, bal arxasınca hündür ağaclara dırmaşmağıma ehtiyac qalmaz; çox sərindir, qəlbimin yanğısını söndürər.