Bunun üzerine Madam, iki üç borçlu hastaya mektup yazdı. Sonuç alınca bu yoldaki çalışmalarını arttırdı. Her mektubuna ek olarak şunu ilave etmeyi unutmuyordu: “Aman kocamın haberi olmasın. Ne kadar mağrur olduğunu bilirsiniz. Ben mazur görün. Hizmetçiniz…” Bazen itiraz edenler oldu ise de Emma onlarla çabuk anlaştı.
Para bulmak için eski eldivenlerini, eski şapkalarını, kırık dökük ne varsa satmaya başladı. Çekişe çekişe pazarlık ediyordu. Damarlarındaki köylü kanı ona kazanç hırsı vermişti. Sonra şehre indikçe bazı ufak tefek şeyler alıp kasabada satmayı düşündü. Başkası almazsa her halde M. Lheureux alırdı. Bu maksatla deve kuşu tüyleri, çin işi porselenler ve sepet sandıklar aldı. Herkese borçlanıyor, Felicita’den, Madam Lefrançois’dan, Kızılhaç otelcisi kadından, nerede kimi bulursa ondan ödünç para alıyordu. Nihayet Barnvil’den eline geçen para ile senetlerin ikisini ödedi. Bin beş yüz franklık diğer senetleri vadeleri geldi. Yeni girişimlerde bulundu ve bu hep böyle gitti.
