"Durmak zorundayım. Usum kendi düş'üyle uyuşukluğa gömülmüş, başka hiçbir şeye ilgi duymadığı için de, tüm işlevini durdurmuştu. Sürekli uykusuzluğunun ortasında yok olup gidecekti. Büyük "Gece"ye çağrıda bulundum, yakarımı duydu ve karanlığını serdi üzerime. Böylece sona ermiş oldu yaşamımın ilk dönemi. Usandı bilincim gölgelerden, usulca uyandı şimdilerde. Yeni bir insan yoğurdu bilincim; doğduğu zaman, "Düş"ünün üstüne varacak yeni baştan."
(Arka Kapak)
