Mara ile Dann

İleride seyrek bir kalabalık gözüne çarptı. Korkuya kapıldı. Örümceklerle canavar yaratıkları gördüğünden daha çok korkuyordu….

Sayfa 164Kitabı okudu

Reklam

alper

Yürüdü, başına bağladığı bez parçasına rağmen güneş tepesini yakıyordu; toprağın derinlerinde tertemiz dereler akıyor, suları bir yerlerde birikip havuzlarla bataklıkları, çağlayanlarla yeraltı göllerini oluşturuyor ve sağ kalan az sayıdaki ağacın kökleri de oralara uzanıyor olmalıydı. Neden bazıları derin sulara erişme savaşımı verirken, diğerleri pes ederdi?

Sayfa 163Kitabı okudu

alper

Dann, "Burası büyük bir mezarlık," diye işaret etti. "Yüzlerce insan yatıyor." "Sudan mı hastalanmışlar?” “Hayır, savaş çıkmış.” "Ne yüzünden." "Su. Üstünden geçtiğimiz gölü besleyen akarsuyun geldiği su kaynağını kim kontrol edecek diye kapışmışlar." "Kim kazanmış?" "Kimin umurunda? Baksana, o da kuruyor."

Sayfa 149Kitabı okudu

alper

"Her şey çok çirkin, Mara. Giderek de çirkinleşiyor, çünkü zaman kötüleşiyor. İlginç olan da şu: Bütün giysilerimiz -yani Ulus'unkiler- tabak çanağımız, mobilyalarımız, perdelerimiz, yorganlarımız, hepsi o kadar güzel ve narin ki uzun süre dayanmayacaklar. Oysa buradaki hiçbir şeyin ömrü tükenmeyecek, çok çirkinler, öyle çirkinler ki dayanamıyorum."

Sayfa 51Kitabı okudu

alper

“Korkuyorum.” “Bu iyi. Gözünü dört açacağın anlamına gelir.” “Denerim.”

Sayfa 53Kitabı okudu