”Tu hêrs bûyî, te destê xwe yê rastê kir gurmist û heta ji te hat, te li nîvê neynikê da. Neynik perçe bû û perçak ji rûyê te jî bi neynikê re hat xwarê. Te tavilê destê xwe da rûyê xwe; rûyê te li cihê xwe bû, lê te di destê xwe de êşeke sivik his kir. Te xwe ji ber neynikê neda alî. Te di neynika perçebûyî de li derzên rûyê xwe temaşe kir.”
Derzên rûyê lehengê romanê Daniel, nîşana birîna kûr ya dilê wî ye. Bûyerên rojên bihurî dev jê bernadin, dike nake nikare şexsiyeta xwe ya perçebûyî bi ser hev de binîne. Li xwe digere, lê xwe nabîne… Firat Cewerî, bi estetîkeke edebî û kûraniyeke psîkolojîk dadikeve ruhiyeta lehengên xwe, me dibe cîhana wan ya xalî û dike şirîkên êş û azarên wan.
