Mənim üçün, bir kitabın son səhifəsini, son sətirlərini oxuyarkən, bitirib qapağı örtdükdən sonra, o kitab bir müddət solğun- solğun divara baxdırmırsa, hələ axtardığım hekayə deyildir. Lakin, Martin İden.. Həyat gec- tez istədiyimizi verir, əzm etmək, çalışmaq lazımdır. Amma, nə qədər gec? Versə belə, əvvəlki istək qalmadıqdan sonra nə yararı olar ki? İnsanın həyatında ən azından biri olmalı, inandığı, üzərində çalışdığı şeylərə gedən yolda əlini möhkəm tutub, varlığıyla güc verəcək biri. Pul, şan-şöhrət, ad-san nə qədər önəmli idi ki? Sevgindənmi? Canındanmı?. Sonrakı peşmançılıq kitabımızın qəhrəmanları üçün də fayda vermədi, olan Martinə oldu..
Kitab o qədər dərin izlər buraxan bir kitabdır ki, təsirindən çıxmaq çətin olacaq deyə düşünürəm. Nələr yox idi ki, içərisində.. Əsl dostluq, əsl sevgi anlayışı, əzm, güc.. Sanki Martinlə birgə ətrafımdakı insanlara, həyata baxış bucağım dəyişdi. Dostluğa, sevgiyə, kitablara, "mən" olmağa. Bir şey səni əvvəlki qədər xoşbəxt etmirsə, əvvəlki qədər üzə də bilməz. Vaxtı gəlmişdir bəlkə də mənim də itirmək qorxusunu həyatımdan atmamın..