Zeliha, derme çatma odasında sedirine oturmuş, geçmişe dalmıştı yine. Ellerinde iki çarık tutuyordu. Sık sık çarıkları kokluyor, gözyaşları içinde öpüyordu. Bu çarıklar, eşkiyalar kaçırdığında ayağında olan çarıklardı. Önemi çok büyüktü kendisi için. Yusuf'undan kalan tek hatıra idi. (S:89)

Kitabı okudu

Mavi Boncuklu Çarıklar Şerife B. Gülseçgin