Evrim Alataş'ın okuduğum ve pek beğendiğim ilk kitabı. Kısa kısa hikayelerden oluşan kitapta bazı gerçek olaylar adeta fıkra gibi. Yok artık dedirten cinsten. Yok artık bu kadarı da olmamıştır. Ama hepsi gerçek , neredeyse her hikayeden sonra yüzünüzde bı gülümseme oluşacak , fakat bazen öyle gülümsemeler vardır ki bu sadece basit bir kas gerinmesi değildir, içinde onlarca anlam barındırır. Acı , öfke , çığlık , yalnızlık , çaresizlik , yenilmişlik.. Ah Evrim, keşke böyle erken ayrılmasaydın aramızdan ..
