sen ne benim karanlığımın
ezgilerini duyabilirsin ne de yıldızlara karşı çarptığım kanatlarımı görebilirsin ve ben de senin işitmeni ya da görmeni hiç istemem.
Deliliğimde hürriyetimi ve güvenimi buldum;  tek başınalığın özgürlüğünü ve anlaşılmazlığın güvenliğini, çünkü bizi anlayanlar bizden bir şeyleri de tutsak edenlerdir. 
Ey Tanrı! Yarım kalmış bir hırsın yeşil tohumu ve ne doğuyu ne batıyı arayan akılını yitirmiş bir tufan ve kül olmuş bir gezegenin şaşkın bir parçası olan ben ? Ey, Tanrılar arasında en yitik Tanrı olan kayıp ruhların Tanrısı! Neden buradayım ben ?