“Yıllar önce Anadolu’yu aydınlatma ülküsüyle öğretmenliğe atanan ben, Anadolu halkı tarafından karanlığın ortasına itilmiştim.
Bir tarafta sevgim, bir tarafta yaşadıklarım… Çaresizliğin dibine vurmuştum. Kadının bu topraklarda adı yoktu. Bir gece vakti aydınlık düşleriyle Cumhuriyet’in aydınlık idealleriyle gelen ben, o karanlıkları ve sevdiğimi karanlıkların ardında bırakmıştım.”
“Yoruldum, çok yoruldum
Biraz değil, çok yoruldum o şehirde
Çokları çok aldı yaşamda benden
Kimine ekmeğimi, kimine zamanımı vermekten.”
Fakir Baykurt
