kitaba başlarken ilk izlenimim klasik "aşk" peşinden koşan kişilerin o mayhoş hallerinin yansıması olacak dedim. Ama ilerledikçe insanların aşk'ın peşinden koşmasını değil de aşk'ın insanların peşinden koştuğu ve onları türlü hale nasıl soktuğunu gösterir oldu.
Ve bu mektuplar arasında dostlukların nasıl da es vermek, görmezden gelmek, yaşanmışlıklara minnet gibi duyguları birbirlerine karşı mecburiyetten katlandıkları fikrine tutuldum, ama doğru ama yanlış.
İlk başlarda sadece bir kişiye yazılmış mektupların paylaşımı olduğunu gördüğünüzde sıkıcı gelebiliyor, Jale'nin tavırlarını, mektubunu tahmin etmek durumunda kalabiliyorsunuz. Bu hissi Teo'ya Mektuplar'da da görmüştüm/görmüştünüz.
Sözün özü, farklı siyasi görüştekilerin, farklı yaşayış tarzda ki kişilerin bir kişide aşkı yaşaması ve bu aşkın dostlar arasında ki tezahürüne tanık oldum. Ve sonunda Jale'nin Sacide'ye yazdığı uzun mektuplar kitabın özetini oluşturmuş bir nevi..
Okuması güzeldi, keyifli okumalara..
