Melankoli

Melankolinin mevcudiyetini saran ve onu dünyadan ve başkalarından ayıran sınırlar, sadece koşullara bağlı olarak geçirgen ya da geçişsiz olur: Yakınlık, ancak hastanın onu tehdit ya da ölümcul bir tehlike olarak algıladığı ve yaşadığı ölçude dayanılmaz ve kaygı verici olur, bir diğer deyişle, yakınlık, hayatın her durumunda kendimizi koruduğumuz görünmez duvarın, yaşam mesafesinin aşıldığı ve çiğnendiği ölçüde dayanılmaz ve kaygı verici olur.

Sayfa 204Kitabı okudu

Yahya

Söyleşi (diyalog), çölde ve boşlukta değil, bir mekanın ve bir zamanın şimdi-ve buradasında gerçekleşir. Söz, ancak yaşanan ve ölünen zaman ve mekan bağlamında diğer kişiye ulaşır. Söz, soyut ve donuk bir iletişim tarzı değildir: Sözlerin semantik ve duygulanımsal uzantıları sonsuzdur. Sözler (dil), diğer kişinin zaman ve mekanıyla uyuştuğu ölçüde anlam edinir: Sözler, içerik ve içerdikleri niyetlerden bağımsız olarak, bizi başkasına yaklaştırabilir ya da ondan uzaklaştırabilir.

Sayfa 204 - Biz Bir SöyleşiyizKitabı okudu

Reklam

Yahya

İnsan ruhunun boşluğu, kayıtsızlık ve tutku yoksunluğu can sıkıntısıdır ve can sıkıntısı da bir tutkudur.

Sayfa 157 - Melankolinin Uçsuz Bucaksız SınırlarındaKitabı okudu

Yahya

Melankoli içindeyken ölünmez, hayat sönmez,; bununla birlikte, melankoli hissedildiğinde, von Gebsattel'in dediği gibi, sona zaten varılmıştır; insan, içsel olarak ölmüş-olma yaşantısında ifade bulan tarifi olanaksız bir boşluk çölündedir. Ölümü beklemek, hayatı beklemektir: Yani bir hayat biçimini beklemektir. Ölüm olanaklı bir ölümdür: Yakalanabilir ve aşina bir şeydir; bilinen ve bir anın kaprisli hafifiliğiyle, öylesine son verebilecek (ipi koparılabilecek) bir şey gibidir.

Sayfa 138 - Melankolinin Uçsuz Bucaksız SınırlarındaKitabı okudu

Yahya

Mekän ve beden, karşılıklı ve diyalektik olarak birbirine bağlı bulunur: Yaşanan mekân, manide, kendinden taşan ve dur durak bilmez bir hareket içinde olan, asla ara vermeden yaşayan bedene amadedir. Bakış, melankolideki gibi içe dönük değildir; kişisel ve nesnesel gerçeklikler dünyasına dağılmış ve yayılmıştır. Bakış, gerçeklikleri yutar ve anlamlarından (özneler arası göndermelerden) soyar. Melankolide bedenin hareketi frenlenir, ardından da gerek beden gerekse mekân mutlak bir hareketsizliğe bürünür: manide ise beden son bulmayan bir hareket içindedir ve uzaklaşan: elle tutulmaz ve uçucu mekana doğru kaçış vardır.

Sayfa 131 - Melankolinin Uçsuz Bucaksız SınırlarındaKitabı okudu

Yahya

Melankoli sırasında yavaşlayan, ardından da kendini tutukluğun karanlık ve donuk göllerine teslim eden hayat akışı, manide baş döndürücü bir atılım gösterir; burada tutukluk yoktur, tutukluk yoksunluğu vardır, harekete yönelik dur durak bilmeyen, ateşli bir itki vardır. Maninin temel yapısı budur. Karşıt bir biçim ve içerik taşımakla birlikte, zaman girdabı (zamanın döngüsů), tıpkı melankolide olduğu gibi, maninin her semptomatolojik ifadesinde de mevcuttur. Geçmiş ve gelecek, burada çözülür gibidir: Sadece amaçsız ve havada asılı anın (şimdi ve buranın) zamanı mevcuttur. (Aşırı bir anksiyete hali, bir psikozun ortaya çıkmasını ya da psikozun tekrar harekete geçmesini sağlayabilir. Mani; psikotik anksiyeteye yönelik bir savunma olarak yorumlanabilir.)

Sayfa 120 - Melankolinin Uçsuz Bucaksız SınırlarındaKitabı okudu