"Zaman zaman dünyayı ve melankoliyi bulmuş olduğum çocukluğumun bahçesine özlem duyuyorum. Bahçe artık yok. Bu kötü değil. Çocukluğa ait böyle mekanların zihinde yeniden canlandırılması, insana sığınabileceği bir 'ada' sağlar. Evet melankolinin kendisi de insanın korunduğu bir yerdir. Ona bağlanarak kendimizi orada, evimizde, yerimizde hissederiz."
Sayfa 157 - Ayrıntı Yayınları, çev. İlknur İgan, İstanbul.