Memleketini Özleyen Yengeç
Yervant GobelyanQuotes
Bacon'ın bir sözünü hatırladım: "Kanunlar örümcek ağlarına benzerler. Küçük sinekler yakalanıp kaderlerine boyun eğer, hayatlarından olurlar, büyük böcekler ise parçalar, geçip giderler."
Atalarımız akıllı insanlarmış. Her fırsatta kullandığımız deyimler, atasözleri ve hem güldüren, hem düşündüren öyküler yaratmışlar. Biri hakkında konuşurken o kişi yanımızda bitiverse "iti an, çomağı hazırla" deriz.
Fakat, aynı zamanda kurnazlık da varmış atalarımızda. Mesela, "iti an, çomağı hazırla" deyişi eğer o kişiye şu veya bu sebepten uymuyorsa, lafı çevirip:
"İyi insan lafının üstüne gelir" deriz.
Ve inanılmaz bir ustalıkla "it", "iyi insan"a dönüşür bir anda ve o denli çabuk ki, kendisi bile anlayamaz nasıl değiştiğini.
Salkım Salkım Asılacak Adamlar
Aziz Nesin’in bir anı kitabının adı bu. Asılacak adamlar kim mi?
Aziz Nesin, Asım Bezirci, Kemal Tahir, Nihat Sargın, Hulusi Dosdoğru, Hasan İzzettin Dinamo, Can Boratav ve diğerleri. Yani yazarı, çizeriyle, emekçisi, öğrencisiyle 47 kişilik bir liste.
Ortak yanları mı? Siyasi şubece fişlenmiş birer solcu olmaları. Bu nedenle defalarca içeri girmiş çıkmışlıkları bulunmaları.
Bu kez nedenini bilmedikleri bir suçlamayla evlerinden, bulundukları yerlerden tutuklanmışlar, önce Sirkeci’deki Sanasaryan handa (Siyasi Şube’de) toplanmışlar sonra Harbiye’de hücreye atılmışlardı.
Şimdi , şu anda, bu mavi gök altında binlerce insan birbirini boğazlıyor, ölüyor, öldürüyor, "şehit" oluyor, "kahraman" oluyor; ve bir gün, bu kavga bittiğinde sağ kalanlar "galip" ilan edilecek, ölenler unutulacak ve hepsi hayattan ve ölümden paylarına düşeni almış olacaklar.
Dünya döndükçe seneleri ve mevsimleri getirecek bize, günlerimizi alacak, hayatlarımızı götürecek . . .
"Acıyı dağlara vermişler, dağlar taşıyamamış. İnsana vermişler, katlanmış ... acıya da, kedere de ... "
Acıyı dağlara vermişler, dağlar taşıyamamış. İnsana vermişler, katlanmış… Acıya da, kedere de…
Sayfa 13
Peki ya kazazedeler... Tek bir tane vardı: Çocukluğum. Hayatın acı gerçeklerinin kayalıklarına çarpıp parçalanmıştı. Her denizkızı bir deniz kazasına sebep olur ya; işte, çocukluğumun saf düşleri de bir denizkızının eliyle çarmıha gerilmiş ve yok olmuştu. Yarın, belki başka denizkızları da başka umutları, başka rüyaları çarmıha gereceklerdi. Aldatılacaktık, acı çekecektik, çabalayacak, karşı koyacaktık ve bir gün gelecek, her şey bu denizkızının öyküsü ve diğer denizkızlarının öyküleri gibi bir öykü olacaktı. Her şey, bütün çocukluk düşleri, her şey masal olurken sadece acı, ter, gözyaşı ve çabalama ile yoğrulmuş bir kaba gerçeklik kalacaktı. Ve işte hayat buydu.