Memurun Ölümü - Bütün Öyküleri 1 Gönderileri
Memurun Ölümü - Bütün Öyküleri 1 kitaplarını, Memurun Ölümü - Bütün Öyküleri 1 sözleri ve alıntılarını, Memurun Ölümü - Bütün Öyküleri 1 yazarlarını, Memurun Ölümü - Bütün Öyküleri 1 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Zamanımızda inancını yitirmek eski eldivenini yitirmekten daha kolay…”
Sayfa 9
Zamanımızda inancını yitirmek eski eldivenini yitirmekten daha kolay, (...)
Sayfa 9
Çerviakov evine giderken şöyle düşündü: “Bunda hiçbir alay yok. Bir türlü anlayamıyor, bir de general olacak. Öyle ise artık ben de bu palavracıdan af maf dilemem. Canı cehenneme! Ona bir mektup yazarım. Ama bir daha gitmem, vallahi gitmem.” Çerviakov evine giderken böyle düşünüyordu. Generale mektup yazmadı. Düşündü taşındı, ama bu mektubu bir türlü toparlayıp yazamadı. Ertesi gün kendisinin gidip işi anlatması gerekti. General sorgu dolu gözlerini ona diktiği zaman Çerviakov:
– Dün efendimizi, buyurduğunuz gibi, alay etmek için rahatsız etmeye gelmemiştim. Aksırırken üstünüzü başınızı berbat ettiğim için özür dilemeye gelmiştim. Alay etmek benim ne haddime? Bizler alay etmeye kalkarsak o zaman, efendime söyleyeyim, insanlara saygı kalır mı?
Mosmor kesilen, sapır sapır titreyen general, birdenbire:
– Defol! diye bağırdı.
Dehşetinden kireç gibi olan Çerviakov, bir fısıltı halinde:
– Ne buyurdunuz? diye sordu.
General ayaklarını yere vurarak:
– Defol! diye tekrarladı.
Çerviakov’un karnında bir şeyler koptu. Hiçbir şey görmeden, geri geri kapıya gitti, sokağa çıktı, yürüdü. Bir makine gibi evine gelince, üniformasını çıkarmadan, kanepeye uzandı ve öldü.
"Bırakın uygarlığı ve insanlığı doğru düzgün bir iklimimiz bile yok. Burası da memleket! Avrupa da!"
Ne var ki yeryüzündeki hayatta mutlak mutluluk diye bir şey yoktur. Mutluluk genellikle kendi zehrini içinde taşır ya da dışarıdan bir şeyle zehirlenir.