Yazarın okuduğum ilk kitabı.Merhamet nedir? Nasıl merhametli olunur?Merhamet insanın fıtratında var mıdır, yoksa sonradan mı öğrenilir?Bu ve benzeri birçok sorunun cevabı felsefi açıdan işlenmiş kitapta.Yazara göre merhamet hissedilir, fakat anlatılamaz.Tarif edilemez yani.Peki nedir merhamet?Felakete uğramış ya da perişan bir vaziyetteki bir insanı gördüğümüzde, ona acıyan gözlerle bakıp vah vah, demek midir merhamet, yoksa o insanı içinde bulunduğu durumdan çıkarmak için yardım mı etmektir?Elbette ikincisi.Yazar başkalarına merhamet etmek için, evvela insanın kendisine merhamet etmesi lazımdır diyor.Bu güzel, sevdim.Kendine merhamet etmeyen başkalarına merhamet edemez.Merhamet duygusu sadece insanlarda değil, hayvanlarda da vardır.Bir kedinin yavrularını ölümü göze alarak koruması birazda merhametindendir.Diğer yandan merhamet etmek insana huzur, dolayısıyla mutlulukta verir.İnsan olsun hayvan olsun, bir canlıya faydalı olmanın verdiği iç huzuru başka hiçbir şeyde yoktur.
Yazarın güzel fikirleri olduğu gibi garip fikirleride var.Mesela ona göre, "Ağlamak anlamsız ve zaman kaybıdır.Duygusallık, bencillikten başka bir şey değildir."
Kitapta uyduruk bazı kelimeler dikkatimi çekti. Sık sık tekrarlanmış."Sonlangıç", "dünyasal", "egosal", "duygudaşlık" (sözde empatinin karşılığı, hiç olmuş mu?) gibi.'Sonlangıç' sadece bir yerde geçiyor, fakat diğerleri sık kullanılmış.Bence olmamış.Bir de bazı konu ve cümlelerin sık tekrar edilmeside yer yer sıktı doğrusu.240 sayfa.
